RUCH RODZIN NAZARETAŃSKICH

Wzorem dla nas jest życie Świętej Rodziny z Nazaretu, która uczy nas, że świętość realizuje się w codzienności przeżywanej z Bogiem i w braterskiej wspólnocie.

1. Pragniemy, aby centrum naszego życia stanowiła Eucharystia, w której dociera do nas i udziela się nam całe Boże życie. Częsty, a nawet codzienny udział w Mszy św., adoracja Najświętszego Sakramentu oraz oczekiwanie na spotkanie z Chrystusem w E ucharystii maja nas prowadzić do eucharystycznego stylu życia.

2. Ruch powstał wokół konfesjonału. Mając świadomość potrzeby nieustannego nawracaniu się, korzystamy często, przynajmniej raz w miesiącu z Sakramentu poku ty, który może przybraćforme stałego spowiednictwa. W miarę potrzeby duchowej istnieje tez możliwość korzystania z kierownictwa duchowego.

3. Podejmując wole Zbawicielu zawartą w Testamencie z Krzyża wyrażoną słowami: „Oto Matka twoja” ( ] 19,27), zu przykładem św. Iana Apostoła, pragniemy żyć w komunii z Maryją i w tej komunii uputrujemy drogę do pełnego zjednoczenia z Chrystusem.

4. Duchowość Ruchu czerpie inspiracje z duchowości karmelitańskiej, a zwłaszcza z „małej drogi”, św. Teresy od Dzieciątka jezus, z duchowości św. Maksymiliana Marii Kolbego, z orędzia Bożego Miłosierdzia przekazanego przez św. Fuustynę Kowalską, z przesłaniu Matki Bożej do św. ]uunu Diego oraz z nauczaniu św. Iana Pawła II i jego osobis tego zawierzenia Maryi.

5. Pragnienie życia duchowością Ruchu możemy potwierdzić przez złożenie Aktu oddania się Matce Bożej na wyłączną służbe Kościołowi, który zawiera w sobie istotę duchowości Ruchu.

6. Misją Ruchu jest prowadzenie jego członków drogą życia wewnętrznego do świętości oraz aktywny udział w apostolskiej misji Kościoła, podejmując wezwanie do nowej ewangelizacji. Pomoc w dążeniu do świętości skierowana jest do osób wszystkich stanów, a zwłaszcza ku rodzinie.

7. Kapłani posługujący w Ruchu tworzą wspólnotę kapłańską, która jest istotną pomocą w ich formacji duchowej.

Obecnie Ruch w Polsce istnieje jako federacja ponad dwudziestu stowarzyszeń diecezjalnych, działając w oparciu o statut zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski w czerwcu 2013 r. Delegatem Episkopatu do spraw Ruchu jest Ks. Bp Andrzej Siemieniewski. Bycie w Ruchu sprawia, iż
człowiek zaczyna inaczej patrzeć na swoje życie. Szuka Woli Bożej w swoim życiu, oddaje wszystko w opiekę Pana Boga i Matki Najświętszej, jest wśród ludzi, którzy podobnie myślą i czują, są wsparciem i pomocą w trudnych chwilach, nigdy nie czuje się bezradny i sam.

Grupa składa się obecnie z 5 osób. Na czele grupy jest animator wybierany każdego roku w tajnym głosowaniu. Chętnych zapraszamy do udziału w naszej wspólnocie.
Zgłoszenia przyjmuje ks.proboszcz.

Alina Postrzygacz

ŻYĆ NAPRAWDĘ, CZY UDAWAĆ, ŻE ŻYJĘ?

1. Mój sposób życia jako matki, żony, męża i ojca jest ważniejszy niż moja praca zawodowa.

2. To, co Chrystus czyni we mnie, w moim małżeństwie, rodzinie jest ważniejsze niż to, co czynię sam.

3. Żyć w jedności, w małżeństwie, w rodzinie jest ważniejsze niż, pozwolić_ się pochłonąć swojej pracy.

4. Służba w modlitwie i Słowu Bożym jest ważniejsza niż każda inna służba.

5. Kierownictwo duchowe, małżonków, rodziny jest ważniejsze niż dokonywanie największych prac samemu.

6. Być prawdziwie obecnym i radosnym w jednym miejscu - w rodzinie, jest ważniejsze od bycia: wszędzie, w pośpiechu i połowicznie.

7. Działać we wspólnocie małżeńskiej, rodzinnej, jest ważniejsze niż czynić coś, co najlepsze, ale w odosobnieniu i w pojedynkę. Współpraca jest więc ważniejsza niż praca w odosobnieniu. Komunia rodzinna jest ważniejsza niż działanie.

8. Otwarcie na wspólnoty: Kościół, parafia, wspólnoty małżeńskie, rodzinne jest ważniejsze niż wzgłąd na korzyści jednostek.

9. Dawać świadectwo wierze jest ważniejsze niż zaspokojenie wszystkich codziennych potrzeb.

10. Ciągłe pogłębianie swojej wiedzy religijnej jest ważniejsze niż przekazywanie jej innym.